RUSYADA DONDUK |
|
Olumsuz koşullarda şampiyonlar liginin ilk deplasmanına uçuyorduk. Takımdan pek umutlu değildik açıkcası. Rus ekibininde galibiyete, puan ile tanışmaya ihtiyacı vardı.Şüphesiz yeni hocaları ile temiz sayfa açmak isteyeceklerdi. İstanbul'a nazaran daha serin bir hava vardı ama ürkütücü Rusya soğukları yoktu. Şehirdeki kültür gezileri, otelde makaralar bol alkol ve çapkınlıklar dışında klasik deplasmanlardan birini yaşıyorduk. Maç sabahı otelin önünde bayraklarımızı dalgalandırdık. Gün ışığı yeni yeni kendini gösteriyordu ama biz maça hazırdık. Son geziler müzeler ile maç saatine kadar heyecanımızı bastırdık. Moskova sokaklarında boy göstermemiz sonrasında artık sıra maça gelmişdi. Stadyum çok büyük olmasına rağmen rus taraftarların sayısı çok azdı. Bizim sayımız ise deplasman seyircisi için ideal bir rakamda kalıyordu. Pankartlarımızı astık, tribüne İstanbuldan gelenler olarak ağırlığımızı koyduk fakat sahadaki oyun ve diğer taraftarlarımızın sesizliği bunun yanında ara ara etkili bağıran rusların tezahuratları yuzunden istenilen desteği veremiyorduk. Maçın sonucu bizleri hüç şüphesiz üzüyordu adeta top oynamayan rusyaya hediye ediyorduk. Futbolcularımızın bu denli isteksiz oluşu bizi daha çok üzüyordu.
|