24 SAAT |
|
Pazar sabahıydı fakat henüz hava aydınlanmamıştı yataklarımızdan kalktığımız sırada. Tatlı uykumuzu Beşiktaş'ımız uğruna seve seve bölüyorduk her zamanki gibi. Saatler 05:30 u gösteriyordu 24 saat sonra açacağım kapıyı kilitlerken. Bir deplasman yolculuğu daha başlıyordu önce Bostancı sonra Sabiha Gökçen Havalimanı şeklinde yapılan aktarmayla. Uçağın kalkmasını beklerken gözler tanıdık simaları yakalıyordu, sohbet makara derken Trabzon formalı taraftarlarda azımsanmayacak çoğunlukdaydı. Kısa süren uçuşdan sonra havalimanında araç kiralama olayına giriştik. Malumunuz Trabzon'a gidilirde Sumela Manastırı görülmezse ayıp olurdu. Önce şehirde küçük bir tur sonrasında takımın kaldığı otele uğradık. Gerekli kişilerle görüşüldü ve rotamızı Manastıra çevirdik. Zevkli patika yolculuğu Sumela sosyal tesislerinde yapılan mola (arıların saldırısı) ardından manastır tırmanışı ile öğleni bulmuştuk. Karşılaştığımız Trabzonsporlu taraftarlarla yapılan sohbetler, manastırın mimarisi ve mistik havası, ormanlık alan alışık olmadığımız temiz hava güzel dakikalar geçirmemizi sağlıyordu. Hamsiköy ziyaretimizden sonra otele dönüşümüz derken iftar vakti yaklaşmış şehirde fırtına öncesi ölüm sessizliği oluşmuştu. Saatler 20:15 civarı otelden takımımızı tezahuratlar eşliğinde uğurladık. Polis ve jandarma eskortluğuna bizde katıldık. Artık gezi havasından maç havasına giriyorduk. Yapılan telefon görüşmeleri ile İstanbuldan kalkan 5 ve Ankaradan dan gelen 1 otobüsün Beşikdüzünde bekletildiğini haberini aldık. Arabaları park ettikden sonra stadyuma yürüyerek gittik.Deplasman tribün girişi bordo mavili taraftarların barikatıyla çevrilmişdi. Biraz sıkıntılı da olsa turnikeden geçerek tribüne giriyorduk. Önce pankartları astık sonrasında da bizim gibi farklı saatlerde uçakla gelen arkadaşlarla izlenimlerimizi paylaştık. Maçın 10.dakikası gibi otobüslerle gelen arkadaşlarımız içeri alındı ve bu dakikadan sonra tribün olarak çok güzel performans göstermeye başladık. Telefonlarımıza gelen mesajlarda genellikle bizim tezahuratlarımızın duyulduğu fakat televizyonun 1 kere bile bizim tribünü göstermediği yazıyordu. 20 saat yol gelen insanların emeğini hiçe sayan bir zihniyet.. Sadece olay olduğu zaman tribünleri gösterirseniz, güzellikleri göstermezseniz ozaman sizler suçlusunuz basın olarak.. Siz teşvik ediyorsunuz üzücü olayları ve görüntüleri.. Maç başladığı gibi bitiyordu şimdi sırada biran önce stadyumdan çıkarak gece uçağına yetişme telaşı vardı. Klasik deplasman tribünü bekletme süresini çekecektik ama hesapta kuvvetli rüzgar ile gelen sağanak yağış yoktu. O kadar kuvvetli ve etkili bir yağış vardı ki, evet Karadenizdeyiz dedirtiyordu adeta. Sırılsıklam olmuştuk. Otobüs ile dönecek arkadaşlarla vedalaşıldı nede olsa 20 saatlik uzun ve yorucu yolculukları vardı. Havalimanında yapılan makara ise görülmeye değerdi. Tatil modunda geçen çok güzel bir deplasmanı noktalıyorduk 24 saat sonra saatler 6 ya doğru eve girdiğimizde. Evet tek eksik goller ve galibiyetimizdi. Keşke 3 puanla dönebilseydik.
|