16 PLAKALI DEPLASMAN

22 sene olan yalnız geçen 14 şubat anlamsızlığını 23 sene yaparak ertesi gün , onlar için deplasmana gitmenin daha bir anlamlı olduğu insanlarla birlikte perşembe gecesi Beşiktaş’ta toplandık.Ufak tefek biralanmalar , atıştırmalar ardından sabaha karşı saat 4’te yola koyulduk.Fakat daha işin başından bu işte bir aksilik olacağı belliydi sanki ki , otobüsümüz 16 plakalı bir araçtı.Şaşkınlık içinde sürekli titreyen otobüsümüzle yeni açılan Bolu tünelini kullanarak zamandan tasarruf edeceğimiz konusunda mutlu olduğumuz sırada korktuğumuz başımıza geldi.Otobüsümüzün şaftı düştü ve yolda kaldık.Tam 4 saati ; tamirci bekleme ve tamir safhalarını açlıktan ve susuzluktan kıvranarak Ankara girişinde otobonda bol bol sigara içerek geçirdik.Şükür ki tamirat operasyonu başarılı geçti ve yolumuza koyulduk.Küçük bir kamyoncu lokantasında karnımızı doyurduk ki sanki dünyanın en lezzetli kuru fasulyesi orda pişiyordu.12 saat açlık ve yol yorgunluğu üzerine yakılan tok karınlı sigaralar ve demli çaylar moralleri yükseltiyor ve 3 puanı alacağımıza inanıyorduk.

Konya emniyetinden komserin sesiyle uyandık.Sivil giyimli olan komser hasret kaldığımız kibarlıkta bizleri ve aracı arayacaklarını ardından stada götüreceklerini söyledi.Bu deplasman ritüelini de atlattıktan sonra saat 18.00’de stadın önünde bulduk kendimizi.Pankartımızı karlı zemine hem de bir hayli zorlanarak serdik sonra tribündeki yerimizi aldık.Her Anandolu şehrinde olduğu gibi Konya’da da ‘’Çarşı gelsin , gelsin’’ diye ağlayanlar takıma destek vermeye gelince hiç de bizlere yandaş olmadılar.Maçı zaten hekes bizden iyi izlemiştir çünkü hem sis hem de millerce uzaklıktaki sahayı görmek imkansızdı. Dolayısıyla mağlubiyetin de yorumunu yapmak pek de mantıklı ve istekli gelmiyor insana fakat görülen oydu ki Delgado takımı 10 kişi oynattı Ricardinho ise berbat zemine karşı elinden geleni yapmaya çalıştı.Hakem falan da umrunda olmuyor insanın senin takımının kalecisiyle dalga geçilirken o statta kendini aldatılmış hissediyorsun artık.Ve onca yolu ve çileyi çektiğini de hesaba katarsan bu his daha da kuvvetleniyor ve insanın yüreği burkuluyor.

Gece yarısına doğru dönüş için otobüslerimize bindik ve yola koyulduk ve gördük ki bu devletin bi yerlerden bedava benzin kaynağı var.Abartısız 30’dan fazla irili ufaklı polis otosu topu topu 5-6 otobüsü 1 saate yakın süreyle şehrin dışına kadar takip etti.Bunun ne kadar gereksiz olduğunu düşünürken ön taraftan Ayhan Abi gerekli cevabı yetiştirdi : ‘’Kolay mı oğlum , cumhurbaşkanı değil Çarşı geliyor Çarşı...’’

Gelecek hafta Trabzon’a gitme planları yapılırken ümitlerimiz sanki biraz solmuş gibi ancak bizler biliyoruz ki Umudun Adı Beşiktaş.Yüreği Kara Kartal sevgisiyle atan, deplasmanlarda takımını yalnız bırakmayan yol arkadaşlarıma burdan selam olsun.

Konyaspor : 2
BEŞİKTAŞ J.K. : 1

Sinan ‘Pala’