SOSYETEYE KARIŞMIŞIM |
|
Cuma gecesi geç yatmış,cumartesi sabahı işe gitmek için erken kalkınca insan güne otomatikman 1-0 mağlup başlıyor.Çok şükür mesaiye kalmadan 13:00 sularında şirketden arkama bakmadan çıkıp doğru metro ile Taksim'e buluşma mekanına doğru adeta kaçıyorum.Metrodan inince karşıma insan ordusu çıkıyor,İstiklal'in girişinde bir kalabalık ellerinde megafon ve dövizlerle bağırışıyor,etraflarında meraklı gözlemcilerle çevik kuvvet hazır kıta bekliyor. Aralarından sıyrılıp Gs lisesine doğru ilerlerken başka bir grup gene çevik kuvvet... Gs lisesinin önünde arkadaşları beklemeye başlıyorum,ama burada da bir grup var ellerinde megafon bağırışıyolar,hemen yanımda ise çevik kuvvet..Hava güzel,sevgilisini kapan gezmeye çıkmış,kimisi alışveriş derdinde okullar açılmadan eksik giderme telaşında.Benim gibiler boyunlarında atkıları akşamı bekliyor,bazılarıda davaları peşinde diye hayıflanıyorum kendi kendime onları izlerken.. İçlerinden biri beni kesiyor,belki akşama oda maça gelicek,belkide diyor ki ne boş adamsın top peşinde koşuyorsun..Aha pişti olduk..Bende maç varken ne işiniz var burda diye hayıflanıyordum kendimce..Kafamı öbür yana çevirince çevik kuvvet amiri oda dalmış bakıyor sağa sola boş boş..Ama aklından bir sürü şey geçiyor belli..Belki sevgilisi,çocukları,eşi belki de akşam ki maç..En önemlisi şu gösteriler bitsede gitsek eve.. Film gibi izlerken megafonlu çocuk başlıyor yürümeye,kalabalık peşinden giderken polislerde toplanıyor,amirin sesi "sıraya geçin,ikili olun" başlıyor kenardan sessizce takip. Bizim çocukları bekliyorum ama bir bakıyorum onlar yerine başka bir topluluk..Peşlerinde başka polisler..Anlaşılan Taksimde köşe kapmaca oyunu var..Sıkılmış polisler belli..Dayanamıyorum amirlerinin yanına gidip, Sonunda geldi çocuklar,haydi kolay gelsin diyerek önce yemeğe sonra semte..Yorgunum,akşam maçda napıcam derken,numaralıya bilet geliyor tesadüf eseri. Maçın başlamasına 5 dakika giriyoruz numaralıya..Hemende kaptık usulu..Son dakka,giriş harika.Turnikeden geçerken hoşgeldiniz beyfendi bakışları.Yerimize oturuyoruz ne güzelmiş numaralı diyeceğim ama içim el vermiyor..Bölmüşler parça parça..Ne çıkabiliyorsun yukarı ne de inebiliyorsun alt kata..Tiyatro gibi.. Bir kez daha diyorum benim yerim karşıda,zıplayanlarda..Daha zamanı gelmemiş numaralıya..Yorgunda olsam gezmek istiyorum tribünde sağa sola..Ama nerde... sanki kafesdeki aslan gibi hapis olmuşum..Karışmışım sosyeteye..Ama keyfim yok..Haykıramıyorum aşkımı omuz omuza. Çocukluğum geliyor aklıma,numaralıdan izlerdim ağzım açık karşıdaki zıplayanları..
|