AŞIĞINIM YANINDA OLAMASAMDA |
|
Pazar sabahı ocak ayına yakışmayacak kadar güzel bir güneşle uyanıyorduk..Hava serindi belki ama gökyüzü masmaviydi,güneş ise bir okadar canlı sapsarıydı..Sırf olay çıkmasın diye uydurukdan bir bahaneyle seyircisiz oynama cezası almıştık..Bu havada insanlar kendini boğaza atıyor deniz kenarında sevgilileriyle,aileleriyle geçirmek için planlar yaparlarken bizim gibi Kara Sevdaya tutulmuş aşıklar Nevzat Demir Tesislerinin önünde toplanıyordu.. Sessiz sedasız yapılan bu organizasyon için yaklaşık 30-40 araba kapıda takım otobüsünü beklerken herkesin ortak fikri 2.yarıya moral ve galibiyet ile başlamakdı hiç şüphesiz.Maçda takımı yalnız bırakmak zorunda bırakılıyorduk fakat,tesislerden stadyuma kadar konvoy yaparak moral vermek niyetindeydik. Yalnız değilsiniz mesajını vermek için herşet tamamdı..Otobüs tesis kapısında görülmesiyle bizden kaçarcasına yola koyuluşu ise bana göre skandaldı..Taraftarından kaçan takım otobüsü...Konvoy olmadı tabii,daha doğrusu otobüsü yakalayacağız diye kaybolduk yollarda,herkes dağıldı sağa sola..Stadyumun oraya ilk gelenlerdendik,arkamızdan gelenler girdimi içeri diye bize sorarken bizde onlaar belki biz onlardan önce gelmişizdir diyorduk..Buarada 10 araba henüz gelmişken polis amcalar bekleme yapmayın diyerek bizleri oradan uzaklaştırma telaşındaydı... Biran kendimi kabus görüyor sandım..Sanki protesto için yapıyorduk bütün bunları..Bilakis destek için ordaydık ama kovuluyorduk adeta..1 tur attık stadın etrafında ve sessizce dağıldık...İstemiyorlardı bizi...
|