NE GÜZEL DE OLUYOR

Güzel bir İstanbul akşamı. Tek iddiası Türk futboluna yeni gençler kazandırmak, biraz da zevahiri kurtarmak olan bir takımın, bereket karanlık çökmeden başlayıp biten maçından çıkıyoruz.

Erken erken hem de, son golü görsek ne görmesek ne, şampiyonluğa oynayanlar karşıda bizi bekliyorlardır. O gün aynı yerde iki takım var aslında şampiyonluğa oynayan, biri her maç ortalama 50 tane bağıran tayfanın desteğini alır dedikleri fener, diğeri de şanlı Kartal'ımın bayan voleybolcuları, fırsat buldukça desteklemeye gidebildiğimiz.Gfb rakamları uçuşuyor, saat 19:00'da Kayseri'de de olsa futbol maçları olmalarından mütevellit 0-100 arasında değişiyor tahmini rakamlar. Bizde hepi topu 15 adam, ne olursa olur diyerek Kabataş'tan binmişiz motorumuza, ağır ağır yol alıyoruz. Yolda paslaşıyoruz asıl sayımız kaç olur diye, geliceğim diyenlerin bir kısmı daha geliyor ve salonda maç başladıktan biraz sonra, Beşiktaşlı olduğumuzu görüp yanaşanlarla birlikte 30-35'i buluyoruz. İyi sayıdır küçük mekanda bağırdığını duyurmak için. Pankartlarımızı da asıp kesintisiz tezahurat, ıslık, gürültüye başlıyoruz ta ki 3-1'lik galibiyete kadar. Olmayan fenerliler açıkçası şaşırtıyor, yaşlı fb ordaydı ama helal olsun güzel bağırdılar oturdukları yerden diyerek mutlu mesut tutuyoruz evimizin yolunu.

Her zamanki, görevini yapmış insan huzuru ve iç rahatlığyla. Gelen de sağolsun gelmeyen de, armanın olduğu yerde birileri hep olacaktır nasılsa...


Fenerbahce : 1
BEŞİKTAŞ J.K. : 3

Apaci